Anladım Ki İki Kere İki Dört Etmiyor Her Zaman!..
Anladım Ki İki Kere İki Dört Etmiyor Her Zaman!.. İnsanların ne kadar kötü olduğunu görmek beni hiç
Yaşam yanıbaşımdan akıp gidiyor ve ben bir türlü yetişemiyorum. Yüreğimde buruk bir acıyla bakakalıyorum ardından.
Hayatın bir yerinde bir fotoğrafa girmeye zorluyorum kendimi. Ama hep
kenarda kalıyorum. Ben mi seçiyorum orayı hep? Yoksa onlar mı bana uygun
görüyor, kestiremiyorum? Hep orada, yalanın, üçkağıdın, ikiyüzlülüğün,
yalakacılığın olmadığı yerde kalıyorum. Hep kenarı uygun görüyorlar
bana. Ortaları yalancılar, yağcılar, onursuzlar, üçkağıtçılar kapıyor...
Gözlerime bakıpta asıl utanması gerekenler utanmıyor ey hayat, ben
utanıyorum onların yerine, utanmazlıklarından ruhum daralıyor, yüreğim
inciniyor. Bazen çevremden, her şeyden kaçıp kurtulmak istiyorum.
Hayatın bu kirli sahnesinde insanın iğrençliği tiksindiriyor beni.
Biliyorum ben iyi bir oyuncu değilim, kıvıramıyorum, kavrayamıyorum
senaryoyu. Hayat yalancıyı,onursuzu, kıvıranı seviyor neylersin. Oyunun
içinde aşağılık rolünü iyi oynayanı seviyor. Yüreğiyle değil, beyniyle
oynayanı seviyor.
Oyunun adını bulmaya çalışıyorum, anlamaya çabalıyorum senaryosunu.
Sevdiklerimin gözlerine bakıyorum, sevmediklerimin. Beni seviyor
görünenlerin gözlerine bakıyorum, sevmeyenlerin. (Keşfettiklerim)
bulduklarım, anladıklarım ürkütüyor beni. Ürküyorum hayattan ve hayatın
rölünü iyi oynayan utanmaz haytalardan...
Ey yüksek uçurumlardan atamadığım kalbim, kanayan ve hiç kapanmayan bir
yaraydı bıraktığın ömrüme. Bu yüzden acıyıp duruyor yüreğim, ömrümün
susuz kalmış çiçeklerine... Uzlaşmasız kopuyor ilişkiler, parçalanan
bulutlar gibi dumanlanıyor gözlerim. Anılar üşüşüyor belleğime,
hüzünleniyorum, efkarlanıyorum, üzülüyorum...
Ne çok kırıldım, ne çok şey yaşadım hayatın bu kirli sahnesinde.
Sancılarla örülmüş bir ömürden geliyorum ey hayat, acılarla örülmüş bir
ömürden... Kırgınlıklar kolay iyileşmeyen yaralardır biliyorum...
Kalbime batan hançerin sapını tutan el önemli değil artık! Nasılsa en
büyük darbeyi insan yakınlarından, çevresindekilerden yer.
Anladım ki, iki kere iki dört etmiyor her zaman...
şaşırtmıyor, fakat bu yüzden hiç utanmadıklarını
görünce hayretler içinde kalıyorum.
(Goethe)
Anılardan kırıntılar var hatırımda, anlamsız ucuz zamanlara dair. Oysa
anlamı olan bir şeyler arıyorum geçmişimde... Anlamı olan bir şeyler
girsin istiyorum hayatıma...
Aldatmanın aldatılmaktan daha makbule geçtiği bir zamandayız ey hayat, bu yüzden hep aldatıldım...
Çevremdekilere bakıyorum mertlik, dürüstlük denen kavramlar çoğuna
yakışmıyor. Küçücük çıkarlar uğruna böyle ucuz duygusuz
yaşayabiliyorlar. Bazen baban, kardeşin bile ucuz çıkarlar için seni
satabiliyor... Olsun, ilk kez yaşamıyorum hayal kırıklığını, ilk kez
yaşamıyorum ihaneti. Çocukluğumdan biliyorum ki, uzak dağbaşlarında
yaralara merhem yerine tütün basarak ayakta durabiliyor çobanlar...
Bir Gün akşam olur elbet biter ömür, sızılar kalır geride. Bir de yüreğimde şiir kırıkları.